Ο "Σωστός" τρόπος
24 Jul 2012, 8:45 p.m. philosophos
Αναζωπύρωση της ατελείωτης συζήτησης για το τι πρέπει να αλλάξει και πως στην Ομόνοια, παρατηρήθηκε τις τελευταίες ώρες στο φόρουμ. Τα επιχειρήματα και οι διάφορες προσεγγίσεις δίνουν και παίρνουν και όποιος προσπαθήσει να παρακολουθήσει το πιο πιθανόν να ψυχοπλακωθεί από την κατάσταση.
Όλοι συμφωνούμε ότι η Ομόνοια όπως είναι δεν πάει καλά και οι ιδέες που βρίσκονται στο τραπέζι είναι όντως οι περισσότερες εξαιρετικές. Σε εκείνο που υπάρχει διαφωνία είναι η προσέγγιση. Από τη μια έχουμε εκείνους που προτιμούν τη πλήρη ρίξη με το παρών διοικητικό συμβούλιο και το κράτος πίσω από την Ομόνοια - το ΑΚΕΛ. Μια γεύση αυτής της γραμμής μπορείτε να πάρετε από την ανάρτηση στο γειτονικό μου κηφηνομπλογκ: http://www.kifin.es/blogs/23-kalisperes/2012/7/o-medenikos-nomos-tes-omonoias.41.html όπου ο 2323 δίνει μέσα από τη δική του οπτική την ιδέα του.
Από την άλλη έχουμε εκείνους που μιλούν για εσσωστρέφεια και σταδιακή αλλαγή με το "σωστό" τρόπο. Ο τίτλος της ανάρτησης προϊδεάζει ότι ο γραφών είναι ενθερμός υποστηρικτής της δεύτερης γραμμής. Θα προσπαθήσω λοιπόν να αναδείξω τους λόγους διαφωνίας μου με τη πρώτη γραμμή αλλά και ποιος είναι ο "σωστός", ο δύσκολος και ο πετυχημένος (κατά τη γνώμη μου) τρόπος.
Μια προσέγγιση ολικής ρίξης με διοικητικο συμβούλιο και ΑΚΕΛ για μένα είναι αυτοκτονία. Υπάρχει πιθανότητα να οδηγήσει σε διάσπαση. Αλλά ακόμα και αν πετύχει μια τέτοια προσπάθεια υπάρχει η πιθανότητα χειραφέτησης και προσωποποίησης της Ομόνοιας στο πρόσωπο των νικητών. Να αλλάξει δηλαδή χαρακτήρα η ομάδα και από ομάδα Λαικής εξουσίας που πρέπει να (ξανά) γίνει να γίνει ομάδα στα χέρια των λίγων. Δεν λέω ότι αυτή είναι η πρόθεση των φίλων που υποστηρίζουν αυτή τη γραμμή, αλλά η φθορά της εξουσίας και της σύγκρουσης συνήθως έχει τέτοια αποτελέσματα.
Το να αποκόψεις την ομάδα από το ΑΚΕΛ είναι σαν να αποκόπτεις την ομάδα από την ιστορία της. Μπορεί το ΑΚΕΛ σήμερα να έχει παραστρατήσει και να έχει γίνει κόμμα εξουσίας, μπορεί να έχει παραμελήσει την Ομόνοια σαν μια παραμελημένη σύζυγο. Το ΑΚΕΛ όμως είναι μια οργάνωμενη κατάσταση μέσα στις τάξεις του Λαού και αυτή η οργάνωση είναι ένα από τα καλύτερα όπλα που ναι έχουν σιγήσει αλλά μπορούν με τη κατάλληλη συντήρηση να ξεκινήσουν να σκορπούν και πάλι το τρόμο στις καρδιές του κάθε αλλόθρησκου. Το ΑΚΕΛ αυτή τη στιγμή πρέπει να το βλέπουμε σαν σκουριασμένο εργαλείο και όχι σαν την αιτία των κακών.
Στο κάτω κάτω δεν νομίζω να δικαιολογείται καν μια ανοιχτή ρίξη. Δεν νομίζω να έχει Ομονοιάτη που να πιστεύει ότι η Ομόνοια είναι κτήμα του. Δεν κινδυνεύει η Ομόνοια από δικτατορία και αλλαγή χαρακτήρα. Η Ομόνοια κινδυνεύει από κακοδιάχειρηση, "ξεροκεφαλιά", "αμπαλατοσύνη" και προσκόλληση στο παρελθόν.
Ήδη ξεκίνησα να προϊδεάζω για το "σωστό" τρόπο. Για μένα η Ομόνοια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς φιλοσοφία (εξάλλου το όνομα του μπλογκ είναι Πράσινη Κοσμοθεωρία). Και η φιλοσοφία της Ομόνοιας έχει να κάνει με τη Λαϊκή βούληση και τη κοινωνική συλλογική. Η Ομόνοια προσφέρει κάτι ολοκληρωμένο σε φίλους και εχθρούς, είναι κάτι υπεράνω της αστικής πολιτικής και μικροπολιτικής (που περιορίστηκε να εκφράζει το ΑΚΕΛ) και γι αυτό η Ομόνοια έχει αποδοχή στον ευρύτερο λαικό χώρο.
Κάθε φιλοσοφία είναι ζωντανή και η έκφρασή της σε κάθε εποχή περιγράφεται κάτω από την επιστήμη της Πολιτική. Η πολιτική περιγράφει το μοντέλο του κράτους. Τα μοντέλα διαχείρησης της Ομόνοιας έχουν μείνει στάσιμα στην εποχή που η Ομόνοια σάρωνε τα πάντα και ίσως να είναι αυτός ο μεγαλύτερος κυνισμός στην ιστορία της Ομόνοιας. Είναι λες και η ίδια η επιτυχία άλλων εποχών να είναι υπεύθυνη για τη σημερινή καθίζηση.
Ο πόλεμος για να επέλθει αλλαγή πρέπει να είναι συνειδησιακός. Πρέπει να εμπεδωθεί νέος τρόπος σκέψης σε κάθε Ομονοιάτη και όχι μόνο στα μέλη του κηφηναίικου. Τρόπος σκέψης που αύριο θα οδηγήσει σε αποφάσεις και ενέργειες. Και ναι έχουμε εξαιρετικές ιδέες και ολοκληρωμένα επιχειρήματα για να επηρεάσουμε. Είμαστε υπόχρεοι όσοι αγαπούμε την ομάδα να μιλήσουμε, να συζητήσουμε, να παρουσιάσουμε στο ευρύ κοινό τις ιδέες μας. Πρέπει ο Μιλτιάδης, ο κάθε Μιλτιάδης και ο κάθε καλοπερασάκιας κομματικός να επηρεαστεί από μια νέα προσέγγιση των πραγμάτων.
Σαν πρώτες ιδέες έχω να προτίνω τη αλλαγή της οργάνωσης της ομάδας σε σωματείο Λαϊκής βάσης. Με μέλη από το ευρύ φάσμα των φιλάθλων της, με οργανωμένες μακροχρόνιες πολιτικές στα οικονομικά, σε θέματα ακαδημίας και εκπαίδευσης σε θέματα οπαδισμού αλλά και σε θέματα επιρροής μέσα στην κοινωνία και το παρασκήνιο (πόσο θα ήθελα να δω διαιτητή με σπασμένο... τον τσαμπουκά). Με επιστημονική υποστήριξη, με επένδυση στη τεχνογνωσία και με μακροχρόνιο αγωνιστικό πλάνο που δεν επηρεάζεται με το πρώτο φύσημα του ανέμου και την πρώτη αποτυχία. Με σκληρή δουλειά, με αυστηρή διαχρονίκη πειθαρχία στις αποφάσεις και με σοβαρότητα μπορούμε να πετύχουμε πολλά πράγματα.
Πάνω από όλα θέλω να δω σοβαρότητα. Νιώθω ότι τα άτομα στο πηδάλιο (πλην ίσως του προπονητή) δεν διακρίνονται από σοβαρότητα. Αντίθετα έχουν καταντήσει ο περίγελος ανθρώπων όπως ο Μπρίτο, ο Γιωργαλλίδης, ο 47-1 και ο Χατζηλιασής! Ε πώς να μην ζητήσει να φύγει ο Σάλατιτς, πώς να μην φύγει ο Μπουαζά και εκείνο που καίει πώς θα κερδίσουμε τίτλους και θα πάρουμε την πρόκριση.
Θέλω να κλείσω με αναφορά στο πρώτο πρόσωπο: Αν είσαι κάποιος που έχει λόγο μέσα στις αποφάσεις της Ομόνοιας, αν είσαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου, αν είσαι κομματικός και διαβάζεις αυτό το άρθρο, σε καλώ να αφουγκραστείς τον κόσμο και τις φωνές του. Σε καλώ να καταλάβεις τις ανησυχίες του και να προβληματιστείς και να επηρεαστείς όχι μόνο από τα γραφόμενά μου αλλά και από τον κάθε Ομονοιάτη που εκφράζει γνώμη. Μπορεί να μην μας ξέρεις αλλά να ξέρεις ότι εμείς αγαπάμε την Ομόνοια.